آواز در باران / يك فيلم يك جهان 13

آواز در باران (1951)، شصت سال پس از نخستين نمايش همچنان يکي از بهترين فيلم‌هاي عامه‌پسند تاريخ محسوب مي‌شود. اين فيلم علي‌رغم مقبوليت خيره‌کننده‌اش نزد مخاطبان، هرگز آن‌طور که بايد و شايد مورد تحليل انتقادي قرار نگرفت. تحليل روشن‌گرانه پيتر وولن از آواز در باران حق اين فيلم پيچيده را به‌جا مي‌آورد. وولن در تحليل نمابه‌نماي درخشانش از قطعه مشهور «آواز در باران» نشان مي‌دهد که کارگردان، مؤلفه‌هاي رقص و موسيقي را چقدر ماهرانه در تاروپود روايت فيلم جاي مي‌دهد و موفق مي‌شود دو سنت متمايز رقص آمريکايي، يعني تَپ‌دنس و باله، را با هم ترکيب کرده و فيلمي درباره نه‌فقط موسيقي، که زندگي و سينما بسازد.
مجموعه يک فيلم، يک جهان مشتمل بر تک‎‌نگاري‎هايي‌ست درباره فيلم‎هاي نامي و اثرگذار تاريخ سينما. در انتخاب اين کتاب‎ها نه فيلم‎هايي خاص و سليقه‎اي مشخص، بلکه اهميت فيلم و کتاب مدنظر در اولويت است. هر کتابي از مجموعه يک فيلم، يک جهان تلاش مي‎کند تا فيلم مورد مطالعه‎اش را به وسعت يک جهان ببيند.