مجمع الجزاير

در آغاز داستان مي‌خوانيم: «9 جولاي 2015، ساعت چهارده و دو سه دقيقه. در لا لاگونا، پايتخت قديمي مجمع‌الجزاير، دماي هوا 1/29 درجه است. در ساعت هفده و بيست‌وهفت دقيقه دماي هوا به اوج خود خواهد رسيد و 3/31 درجه خواهد شد. آسمان صاف، بي‌ابر و آبي‌اش چنان روشن است که مي‌تواند سفيد هم باشد.» «داشتن امتياز و حق ويژه» چيزي است که فقط نصيب ديگران مي‌شود. اين را خوليوي پير مي‌گويد. او با بيش از نود سال سن به شغل نگهباني مشغول است. خوليو در جنگ داخلي پيام‌رسان بود؛ فاشيست‌ها اسيرش کردند، بعد فرار کرد و دوباره برگشت و امروز از آخرين دروازه زندگي سالخوردگان جزيره محافظت مي‌کند. زخم‌ها و شکاف‌ها چنان عريان است که از ميان آن چهره‌ي پليد ديکتاتورها آشکار مي‌شود.