هنر در مقام الهيات (از عصر پسامدرن تا قرون وسطي)

انسان تصوير و نوا را براي گفتن ناگفتني هاي خود برگزيد. در متن کتاب مقدس و در واقعه برج بابل زخمي رواني برجان آدمي نشست که همواره با او همراه خواهد بود، يعني رنج حاصل از فتور و ناتواني در گفتن آنچه از کلام گريزان است. نقصان ذاتي کلام در ساحت هنر هستي مستقلي براي خود دست و پا کرد و همين سبب شد هنر ديگر صناعتي صرف نباشد و به مجالي در بيان امر ناگفتني بدل شود. هنر آوردگاه امر ناگفتني است، همان جايي که کلام ياراي رفتن ندارد. کتاب حاضر اين سويه همچنان زنده هنر را بررسي مي کند و مي کوشد آن را در روزگار ما احيا کند.