فهم قرآن حكيم 3 (تفسير سوره هاي قرآن بر اساس ترتيب نزول)

از نظر محمد الجابري قرآن به‌مثابه وحي الهي محصول يک فرايند است؛ فرايندي که مراحل و فراز و نشيب‌هاي دعوت محمدي در دوره‌هاي مکه و مدينه آن را شکل داده است. درنتيجه، هرگونه فهمي از قرآن بايد بر اساس همين واقعيت انجام پذيرد. وي در کتاب رهيافتي به قرآن کريم با ارائه‌ي چنين تعريفي از قرآن، روش پيشنهادي خود براي فهم اين کتاب را به دست مي‌دهد. به باور او، براي فهم قرآن تنها توجه به رواياتِ اسباب نزول به‌مثابه گزارش‌هاي تاريخي از سبب نزول اين آيه يا آن سوره کفايت نمي‌کند، بلکه بايد قرآن در متن جريان دعوت نبوي در طول ب23 سال با همه‌ي فراز و نشيب‌ها و چالش‌هايي که دعوت محمدي با آن روبه‌رو بوده فهم شود.
فهم قرآن حکيم در واقع نمونه‌ي عملي کاربستِ اين روش در فهم معاني قرآن است. او همه‌جا به اصلِ معناکردن قرآن «معاصر با خود» و فهم قرآن «معاصر با ما» پايبند است و از ميان اين دو، بر بخش نخست تأکيد ويژه دارد.
به اين ترتيب، كتاب حاضر يک تجربه‌ي نوين در تفسير قرآن کريم است که افق جديد را در حوزه‌ي تفسير به روي قرآن‌پژوهان مي‌گشايد و آنان را به نگرش به قرآن از منظري متفاوت فرا مي‌خواند که در پرتو آن پاره‌اي از معاني و دقايق ناپيداي قرآن ظاهر و يا دست‌کم دست‌يافتني‌تر و شفاف‌تر مي‌شوند. او کتاب خود را کاري موفق در «قرائت قرآن از طريق سيره، و قرائت سيره از طريق قرآن» مي‌داند و از آن احساس رضايت مي‌کند. اگر مقصود از «کاري موفق» اولين گام و البته گامي بلند در اين مسير باشد، بايد در اين احساس با او همراه بود.