همين حوالي

«هر بار محيط پيرامونم تغيير مي‌کند، غم بزرگي بر دلم مي‌نشيند، غمي بزرگ‌تر از اندوه ترک مکاني گره‌خورده با خاطرات تلخ و شيرين. اين خود تغيير است که مرا برمي‌آشوبد، درست همچون وقتي که شيشه‌اي را تکان مي‌دهي و مايع درونش تار و کدر مي‌شود.» کتاب «همين حوالي» نوشته‌ي جومپا لاهيري، اولين رمان اين نويسنده به زبان ايتاليايي است. راوي، زني چهل و پنج‌ساله، در فصل‌هاي خيلي کوتاه يک سال از عمرش را براي خواننده روايت مي‌کند. اگرچه به ظاهر هر کدام از اين فصل‌ها وقايع پيش‌پاافتاده و روزمره‌اش است اما در هرکدام بخش مهم و تأثيرگذاري از زندگي‌اش را بازگويي مي‌کند. درونمايه‌ي اصلي داستان تنهايي و تغيير است، تغييري که به واسطه‌ي روزمرگي شايد چندان به چشم ما نيايد اما جومپا لاهيري با تکه‌تکه کردن و فشرده و مختصرگويي توانسته نظر ما را به اين تغييرات به ظاهر ساده جلب کند. رمان به کلاژي مي‌ماند که از برش‌هاي کوچک زندگي با ظرافت هنرمندانه‌ ساخته شده است. همين برش‌هاي خيلي کوتاه و در عين حال به هم پيوسته به تدريج ذهن ماليخوليايي شخصيت را نشان مي‌دهد. دنيايي که کمتر به آن توجه مي‌کنيم. مثلاً او مدام به خاطرات دوران کودکيش باز مي‌گردد و زمان حال او به گذشته‌اش پيوند مي‌خورد و در مي‌يابد در اوج پختگي و ميان‌سالي چگونه کودکي‌اش همراه با او مي‌آيد. راويِ بي‌نام داستان در فصل روي کاناپه نزد روانکاوش مي‌رود و اين‌چنين تعريف مي‌کند: «کارش را هميشه با يک جمله آغاز مي‌کرد: «لطفاً شروع کن.» انگار هر جلسه اولين و آخرين باري بود که هم‌ديگر را مي‌ديديم هر جلسه به شروع رماني مي‌مانست که بعد از فصل اول رها شده باشد.» نويسنده نيز با انتخاب ساختار نوآورانه‌ي هر فصل همين حس را به خواننده مي‌دهد؛ چيزي شبيه خود زندگي... رماني تکه‌تکه از فصل‌هاي اول رماني که نيمه‌تمام مي‌ماند.