طبل آياكاشي

از متن کتاب:
«اين طبل حقيقتاً روح طبل‌هاست، با اينکه هم پوست طبل و هم بدنه‌اش نسبتاً نو به نظر مي‌رسند، شايع است که اين طبل عملاً صد سال قبل ساخته شده، و اگر سعي کني روي شانه‌ات بگذاري و بنوازيش، به جاي صداي سرزنده‌ي طبلي معمولي، داه خفه‌ي محزوني مي‌شنوي»
ادبيات داستاني ژاپن با فضاي ترسناک، عجيب و پر رمز و راز گره خورده و کيوساکو يومنو در آثارش به طور شاخص اين عناصر را به کار گرفته است. کتاب طبل آياکاشي که در سال 1924 منتشر شد و دومين اثر اين نويسنده بود، از اولين رمان‌هاي مدرن ژاپن محسوب مي‌شود.
داستان طبل آياکاشي درباره‌ي يک ساز عجيب و باستاني است که به ظاهر هيچ زياني ندارد و بايد صدايي روح‌افزا داشته باشد؛ اما درواقع تمام مصيبت‌ها و خسران چند نسل از چند خانواده در طول سال‌ها به‌خاطر اين ساز مرموز است. اين ساز به دليل آن‌چه نياکان اين آدم‌ها در گذشته‌هاي دور مرتکب شده‌اند و به عنوان عقوبت گناه آنان بر امروزي‌ها بلا نازل مي‌کند. داستان پيچ و خم فراوان دارد و المان‌هاي ژانر کارآگاهي و همچنين عناصر فراواقعي ژاپني در آن خواننده را وامي‌دارد که چشم از کتاب برندارد.
اين داستان بسيار متأثر از تئاتر «نو» يا «نوگاکو»، نمايش سنتي ژاپني است، يک نمايش تلفيقي از رقص و موسيقي و آواز و ماسک‌هاي فراوان که هر کدام يک شخصيت را دنبال مي‌کنند. کيوساکو يومنو به اين نوع نمايش بسيار علاقه‌مند بود و آن را هنري وراي سليقه و فهم عامه مي‌دانست.