پسر ته كلاس

قبلا ته کلاس ما يک صندلي خالي بود که حالا پسري به اسم اَحمِت روي آن مي‌نشيند. احمت نه‌سالش است (درست مثل من)، اما خيلي عجيب و غريب است. نه با کسي حرف مي‌زند و نه مي‌خندد، حتي يخمک ليمويي هم دوست ندارد! من که عاشق يخمک ليمويي‌ام. اما من بعدا حقيقت را فهميدم. احمت هيچ‌ هم پسر عجيبي نيست. او پناهجو است و از جنگ فرار کرده. يک جنگ واقعي. با بمباران و قلدرهايي که به مردم زور مي‌گويند. هرچقدر بيشتر درباره احمت مي‌فهمم،‌ بيشتر دلم مي‌خواهد کمکش کنم. احساس دوست‌هاي صميمي‌ام يعني جوزي، مايکل و تام هم مثل من بود. اين شد که براي کمک به احمت دست به کار شديم و نقشه کشيديم...