بررسي گزيده اي از ميان فزوده هاي شاهنامه

عنوان کتاب بي‌گمان براي برخي اين پرسش را مطرح مي‌کند که ميان‌فزود چيست؟ پاسخ اين است که : ميان‌فزود اصطلاحي نوپديداست که ظاهرا نخستين بار جلال خالقي‌مطلق آن را با تسامح و تساهل معادلي براي جمله معترضه منظور داشته‌اند.(يادداشت‌هاي شاهنامه،انتشارات دايرة‌المعارف بزرگ اسلامي،ج 11،ص 42) و نيز شرط تسامح و تساهل بدين صحبت است که بين اين دو عنوان نسبت عموم و خصوص مطلق حاکم است؛ زيرا جمله معترضه تنها يک جمله است بي‌هيچ معنا و پيام خاص و شايد تنها مزيت آن تنزيه کلام باشد.اما ميان‌فزود از جامعيتي همه‌سويه برخوردار است زيرا از لحاظ ساخت مي‌تواند در قالب يک کلمه،يک جمله،يک مصراع،يک بيت و حتي چند بيت در بين اجزاء کلام حضور داشته باشد و از جهت معنا هم نويسنده يا شاعر – به ويژه فردوسي-به عمد از اين شيوه دستوري و تا حدي هم بلاغي براي القا و ابلاغ مفاهيم و معاني بلند و برجسته بهره مي‌گيرد.