روزنه آبي

گزيده‌اي از كتاب:
نگاه کنين! پشت اون کوه‌هاي مه‌آلود يک مرد ايستاده، يه حيوان زخمي، که شما خيلي دوست دارين بچه خطابش کنين، بچه‌اي که در هيبت يک نگاهِ شما از ترس کفش‌هاي خودشو لنگه به لنگه بپوشه... اون با بي‌پناهي خودشو از اين لحظه به اون لحظه پرتاب مي‌کنه و با چشم‌هاي پر از التماس به درهاي بسته مي‌زنه... و در همين روز روشن اين بشارتم به شما مي‌دم: اين خونه ديگه روي آرامشو به خودش نمي‌بينه. من خانوادة شما رو منقرض مي‌کنم.