مهمان انقلاب

سيزده آبانِ 1358 روزِ مهمي در تاريخِ روابطِ ايران و امريکاست. روزي که شاخه‌اي از دانشجويانِ انقلابي سفارتِ امريکا در تهران را به تصرف درآوردند و باعثِ رخدادهايي شدند که آثارشان تا امروز ادامه دارد. کاترين کوب يکي از پنجاه و دو گروگانِ امريکايي‌اي بود که 444 روز در تهران نگه‌داري شدند. يکي از معدود زن‌هاي اين گروه. او چهار ماه قبل‌تر از اين تاريخ به ايران آمد و مدير انجمنِ ايران ـ امريکا شد. کوب بعدِ آزادي و بازگشت به امريکا در سي دي‌ماهِ 1359، ايران و روزهايي را که گذرانده بود از ياد نبرد و بعد مدتي اين کتاب را نوشت. او تاکيد مي‌کند که اين کتاب صرفاً درباره‌ي خودش است و کمي هم در بابِ هم اتاقي‌اش در آن روزها، و نمي‌تواند راوي وضعيت تمام گروگان‌ها باشد، چون اصولاً او جداي از بقيه نگه‌داري مي‌شد. کوب، که زني به‌شدت مذهبي است، در کتاب تلاش کرده تصويري عادلانه از آن روزها ارائه دهد. او بعد از ترک ايران، و تا امروز هم که زني است سال‌خورده، «دشمن» ايران نشده و حتي بارها به سياست‌هاي جنگ‌طلبانه عليه ايران اعتراض کرده. «مهمان انقلاب» تصويري متفاوت ارائه مي‌دهد از يک اتفاقِ سرنوشت‌ساز. روايتي از داخل سفارت و روزهايي که کوب در انتظار بود و البته به تماشاي وضعيتش نشسته بود.