جلوه تاريخ در شرح نهج البلاغه (4 جلدي با قاب)

عبدالحميد بن هبه‌الله مدايني که به «ابن ابي‌الحديد» شناخته مي‌شود از دانشمندان بسيار نامور و برجسته‌ي سده‌ي 7 هجري است، وي را فقيه، مورخ، اديب، متکلم و شاعري اهل نظر دانسته‌اند. 17 کتاب بازمانده از او که در مقدمه‌ي اين کتاب با آن‌ها آشنا مي‌شويد از کتاب‌هاي مأخذ در رشته‌هاي مختلف‌اند. چند کتاب او بررسي و نقد افکار ناموراني چون غزالي، زمخشري يا شرح گفته‌هاي ابن اثير و فخر رازي است. ميان آثار علمي او شرح بيست جلدي نهج‌البلاغه را برگزيده‌تر از ديگر کتاب‌هايش دانسته‌اند و خوشبختانه بدون هيچ کاستي در گذر روزگار پابرجاي مانده و بارها در کشورهاي اسلامي چاپ شده است.
مباحث تاريخي و اجتماعي شرح نهج‌البلاغه که بخش عمده‌ي آن است با بهره‌بري از منابعي تدوين شده است که در دسترس مورخ بزرگي چون محمدبن جرير طبري نبوده است و کتاب حاضر برگردان همان مطالب به فارسي است.
يکسان‌نگري و پرهيز از يک‌سونگري در انديشه و بيان ابن ابي‌الحديد به روشني آشکار است، با اين همه، توجه داشته باشيد که هيچ کتابي، به‌ويژه در مسائل تاريخي آن‌گونه نيست که نقدناپذير باشد. بايد اين را هم در نظر داشته باشيم که از سده‌ي هشتم هجري تاکنون، مؤلفان گران‌قدري همجون حر عاملي، فيض، مجلسي، و در روزگار نزديک، حامد حسين، محدّث قمي، سيدمحسن امين، سيدمحمدهادي ميلاني، روان همه‌ي آن‌ها شاد باد، از شرح نهج‌البلاغه‌ي ابن ابي‌الحديد بهره گرفته و از آن در منابع خود نام برده‌اند.