گزيده نوشته هاي كارل ماركس در جامعه شناسي و فلسفه اجتماعي

برتراند راسل، فيلسوف مشهور انگليسي بر اين عقيده است که مارکس از يک جهت مانند هاجسکين محصول راديکال هاي فلسفي است، و مذهب عقلاني آنها و مخالفتشان را با رمانتيک ها ادامه مي‌دهد؛ از جهت ديگر احيا کننده مجدد فلسفه مادي است. مارکس تعبير تازه‌اي از اين فلسفه به دست داده و ميان آن و تاريخ بشر رابطه جديدي برقرار کرده است. باز از جهت ديگر، مارکس آخرين فرد سلسله دستگاه سازان بزرگ و جانشين هگل است؛ و مانند هگل به يک فرمول عقلاني که سير تکامل نوع بشر را خلاصه خواهد داد.
جامعه شناسي مدرن در تعريف حوزه ي مطالعه ، تحليل ساختار اقتصادي و روابط آن با اجزاي ديگر ساختار اجتماعي ، نظريه ي طبقات اجتماعي و در نظريه ي ايدئولوژي، بسيار مديون کارل مارکس است .
مارکس کوشيد فلسفه ي نظري را به نظريه ي اجتماعي انتقادي قابل کاربرد براي گسترده ترين و آزرده ترين بخش جامعه تبديل کند. شيوه ي پژوهش او به اندازه ي نتايج اش هنوز شايان توجه است . اما اشتباه خواهد بود که به پيروي از برخي به اصطلاح مريدان او ، اظهار نظرهاي وي را چونان حقيقتي مقدس و تغيير ناپذير تلقي کنيم. در نوشته هاي مارکس نيز همچون آثار کانت و هگل بسياري انديشه هاي زنده که هنوز کاملا معتبرند در کنار انديشه هاي مارکس نيز همچون آثار کانت و هگل بسياري انديشه هاي زنده که هنوز کاملا معتبرند در کنار انديشه هاي ديگر يلفت مي شوند که مشروط به اوضاع و احوال تاريخي زمان او بوده و اکنون منسوخ گرديده است.