در انتظار گودو و چند نمايش نامه ديگر

گمان مي‌كنم براي كساني كه با آثار بكت، چه در روايت انگليسي و چه در روايت فرانسوي، آشنايي دارند روشن است كه ترجمه اين آثار به فارسي آسان نيست. به خصوص كه جهش در سبك يكي از مشخصات بكت است، چنان‌كه هر كدام از نمايش‌نامه‌هاي او -قطع نظر از رمان‌هايش- زمينه كاملا تازه‌اي است و طبعا در ترجمه نيز هر كدام مسائل خاص خود را پيش مي‌آورند. اما نكته‌اي كه به مترجم آثار بكت كمك مي‌كند اين است كه خود بكت كمابيش همه آثارش را از فرانسه به انگليسي يا از انگليسي به فرانسه ترجمه كرده است. {...} ترجمه هاي حاضر از روي روايت انگليسي صورت گرفته، اما يك دور هم با روايت فرانسه تطبيق شده است. ص 14 اين كتاب ترجمه هشت اثر بلند و كوتاه سميوئل بكت است كه به ترتيب عبارت اند از در انتظار گودو، دست آخر، همه افتادگان، خلواره، آخرين نوار كراپ، چه روزهاي خوشي، بازي و آره جو.