كتاب چاي (فلسفه حضور چاي در فرهنگ تمدن و اجتماع شرقي)

‌فلک انسانيت مدرن در تقلاي خودبينانه‌اش براي رسيدن به ثروت و قدرت خُرد شده است. دنيا در سايه خودپسندي و وحشي‌گري، کورمال‌کورمال راهش را پيش مي‌برد. دانش با عذاب‌وجدان به‌ دست مي‌آيد و انسان‌ها فقط به هواي رسيدن به سود، سخاوت به‌ خرج مي‌دهند. شرق و غرب همچون دو اژدها که در ديگ جوشاني افتاده باشند، در هم مي‌پيچند و بيهوده تقلا مي‌کنند تا گوهر زندگي را بازيابند. ما دوباره به يک نوو وآ نياز داريم تا اين ويراني عظيم را مرمت کند. ما چشم‌انتظار آواتار بزرگ هستيم. حال بياييد در اين حين که به انتظار نشسته‌ايم، جرعه‌اي چاي بنوشيم. درخشش عصرگاهي آفتاب روي بوته‌هاي بامبو مي‌آرامد، فواره‌ها با سرخوشي مي‌خروشند و زمزمة‌ صنوبرها از دل قوري به گوش مي‌رسد. بياييد روياي ناپديدشدگيِ تدريجي را به تماشا بنشينيم و دمي بيش‌تر در اين بلاهتِ زيبا بياساييم...