دستور زبان فارسي معاصر

کتاب حاضر که در سال 1954 تأليف شده و در 1957 در فرانسه به چاپ رسيده، نخستين دستور زباني است که به زبان زنده نوشتاري و گفتاري امروز پرداخته و در صورت لزوم به کاربردهاي عاميانه نيز اشاره کرده است. اين کتاب، گذشته از شمول بر مباحث دستوري، از رويکردي زبانشناختي نيز برخوردار است و از اين ديدگاه، تفاوتي قابل‌ملاحظه ميان آن و دستور زبان‌هاي جامع موجود احساس مي‌شود. مؤلف در اين کتاب با نگاهي موشکافانه، نکته‌سنج و بي‌طرفانه و با پرداختن به مسائلي که کمتر بدان‌ها توجه شده است، خصوصيات آوايي، صرفي و نحوي و نيز چگونگي شکل‌گيري واژه‌ها را در زبان فارسي معاصر تبيين مي‌کند و گاه نيز به کشف ويژگي‌هايي در عناصر سازنده زبان و روابط ميان آن‌ها دست مي‌يابد که طرح آن‌ها در نوشته‌هاي دستورنويسان فارسي‌زبان پيش او سابقه نداشته است.