كليد معما / نوئمي 3

خانم لومباگو با حالتي که مي تواند همه چيز را خوب بفهمد، نگاهم کرد. دستش را روي پيشاني ام گذاشت، بغلم کرد و گفت: «راستش، به نظرم امروز بايد حسابي استراحت بکني… تازه، از موقعي که محل پنهان کردن گنج را فهميده اي، همه چيز چنان با سرعت اتفاق افتاده که هنوز هيچ وقتي گير نياورده ايم… بايد ما دوتايي با هم حرف بزنيم.»
معناي حرف هايش را نفهميدم. من و خانم لومباگو که يک سره با هم حرف مي زديم. پرسيدم: «از چي حرف بزنيم؟»
-درباره ي گنج… و خيلي چيزهاي ديگر!
-مثلا چه چيزهايي؟
-عزيزم، من واقعا از اين مي ترسم که ديگر هيچ وقتي زندگي مثل گذشته پيش نرود!
وقتي خانم لومباگو اين طور حرف مي زد، من را خيلي مي ترساند.