خليل ملكي سيماي انساني سوسياليسم ايراني

خليل ملكي شخصيتي بود بي‌همتا در گير و دار دوراني بيگانه با مدارا، كه گاه اسير بند حاكمان بود و گاه آزرده از گزند زبان مخالفان حكومت. او نخستين كس بود كه تبعيت محض احزاب كمونيست از اتحاد شوروي را مردود شمرد و تا آنجا پيش رفت كه با نوشتن مقالاتي مستدل، ماهيت «سوسياليستي» نظام حاكم بر اتحاد شوروي را آماج ترديد كرد.
ملكي روشنفكري از خودگذشته بود كه كم و بيش سراسر زندگي پرجنب‌وجوشش را وقف بهبود ميهن و سرنوشت هم‌ميهنانش كرد، هرچند جامعه‌ي خردگريز و هياهو طلب آن دوران هرگز قدر او را چنان كه بايست نشناخت. او نظريه‌پرداز، تحليل‌گر، نويسنده و مترجم و روزنامه‌نگاري بود كه ايماني استوار به آزادي، دموكراسي و عدالت اجتماعي داشت.