راه ياب / تادهانترمون 1

تاد قدم به حياط برج جادوگر گذاشت و بي حركت ماند. منظره ي برج جادوگر از اين نزديكي باعث مي شد سرش گيج برود. برج بيست و يك طبقه اي ميان آسمان قد برافراشته بود و نورهاي رنگارنگي كه چشمك مي زدند، مي تركيدند، مي پريدند، مي رقصيدند و با وجود سكوت به آن حالتي زنده مي بخشيدند. هزاران پنجره ي كوچك برج درخششي بنفش داشتند و احساسي روشن به تاد مي گفت هزاران زندگي پشت اين پنجره ها گذشته است. تاد كه حس مي كرد انگار از ميان آب عبور مي كند، مبهوت از حياط رد شد و دنبال شنل سرخ ملكه به طرف پلكاني با پله هاي مرمري سفيد و درخشان رفت، پله هايي كه به درهاي بلند و نقره اي برج جادوگر مي رسيدند.