ژه

کريستين بوبن براي دوستداران ادبيات در ايران نامي آشنا و براي بسياري نامي محبوب است. وي از عشق، تنهايي، مرگ، زندگي و انسان امروز مي‌نويسد. او برخلاف بسياري از نويسندگان هم‌دوره و همفکرش، قلمي تلخ و عبوسانه ندارد و نثرش به شعر و تغزل پهلو مي‌زند.
بعضي‌ها آثار بوبن را در رسته عامه‌پسندها جا مي‌دهند و برخي معتقدند بوبن طوري مي‌نويسد که انديشه و معناهاي عميق فلسفي و عاطفي را به خوبي و با لطيف‌ترين شيوه بيان به مخاطبش عرضه مي‌کند.
بوبن خود نوشتن را نوعي درمان مي‌پندارد و بسياري از مخاطبانش نيز براي تلطيف روان و بهبود حال خود به خوانش آثار او روي مي آورند. روايت‌هاي او سهل‌خوان است و سعي مي‌کند طوري سخن بگويد که همه سنين و اقشار با متن‌هايش ارتباطي بي‌واسطه و آسان برقرار کنند.