فرهنگ اعلام قرآن

لقمان پيامبر نبود، اما به خدا ايمان داشت و همه جا به ياد خدا بود. او زياد فکر مي کرد و کم حرف مي زد. هميشه قبل از حرف زدن فکر مي کرد تا سخنش خوب و به جا باشد و کسي را آزار ندهد.
او راستگو و امانت دار بود؛ به مردم احترام مي گذاشت و هيچ وقت کسي را مسخره نمي کرد؛ مي دانست همه ي نعمت ها از خداست و هر نعمتي به او مي رسيد، شکر مي کرد. در برابر سختي ها آرام بود و مي انديشيد تا مشکل را از راه مناسب حل کند.
خدا او را دوست داشت و به او حکمت و دانش زيادي عطا کرده بود. يکي از سوره هاي قرآن به نام «لقمان» است. در اين سوره خداوند از او سخن گفته است.