فرزند خوانده

زندگي چيزي نيست غير از چاه تنهايي كه با گذر ساليان عميق تر مي شود و من كه يتيم بودم و پوچي ذاتي ام از ديگران بيش تر است، از آغاز در برابر جمع گونه اي كه خانواده باشد محتاط تر بودم. اما آن شب تنهايي ام كه خود از پيش بسيار عظيم بود ناگهان بي نهايت شد، انگار ته بندي موحش آن چاه، كه آهسته آهسته عميق تر مي شود، واداده مرا به سياهي فروانداخته باشد. محزون بر زمين دراز كشيدم و زير گريه زدم. اكنون مي فهمم آن كودك كه در دنيايي ناشناخته مي گريد نادانسته تولد خويش را آسان تر مي كند. من كه فرزند خوانده بودم، نادانسته در هيأت كودكي متولد مي شدم كه خون آلود و حيرت زده از آن شب تاريك بيرون مي آيد كه بطن مادرش است و يگانه كاري كه از من برمي آمد خود را به گريه سپردن بود.