دختر ذرت (يك داستان عاشقانه)

«مامي!» اين صداي ماريسا بود. اما خفه، از دور. ماريسا آن طرف شيشه ي كلفتي گير افتاده بود، لئا فريادهاي نوميد او را به زحمت مي شنيد. ماريسا با مشت هايش به شيشه مي كوبيد و صورت خيسش را به آن مي ماليد. اما شيشه كلفت تر از آن بود كه بشكند. «مامي! كمكم كن، مامي..» و لئا نمي توانست تكان بخورد تا به كمك بچه اش برود، لئا فلج شده بود. چيزي پاهايش را گير انداخته بود، ريگ روان، طناب هايي درهم. اگر مي توانست خود را آزاد... آوريل يك دفعه از خواب بيدارش كرد. كساني آمده بودند او را ببينند، گفتند دوستان ماريسا هستند.