نه شهر امبر / افسانه ي امبر 1

امبر. به ترتيبي همه ي راه ها و جواب ها به امبر ختم مي شد؛ اين را خوب مي دانستم. راز همه ي اين نابساماني ها در امبر نهفته بود و در اتفاقي که به گمانم همين اواخر رخ داده بود. بايد گوش به زنگ و هشيار مي ماندم. بايد وانمود مي کردم از چيزي که نمي دانستم چيست، کاملا با خبرم و در عين حال جزء به جزء آن را از زير زبان آنها که مي دانستند بيرونش مي کشيدم. يقين داشتم که از پسش برمي آيم. ميزان بي اعتمادي حاکم ميان اعضاي خانواده به قدري زياد بود که همه هشيارانه و زيرکانه رفتار مي کردند. بايد از همين عامل استفاده مي کردم. آنچه را مي خواستم و لازم داشتم به دست مي آوردم، آنهايي که کمکم کرده بودند به ياد مي سپردم و بقيه را زير پا له مي کردم. مي دانستم که قانون زندگي در خانواده ي ما همين بود و من هم پسر خلف پدرم بودم…