سايه ي وحشت خاطرات / وبلاگ خون آشام 4

اصلا برايم مهم نبود چي مي گويند. فکرم بدجوري درگير اتفاق هاي عجيب و غريب صبح بود. حرف هاي خانم لنچستر درباره ي طلايي بودن و اين حرف ها. آن گردن آويز… آن شعله ها که از سر انگشت هايم بيرون زد…
خوب مي دانستم که نمي توانم به خانم لنچستر اعتماد کنم. او چيزي نبود جز يک… ابرخون آشام مرگ بار بدذات. ولي… پوف! ولي ندارد. بايد همه ي آن حرف هاي مزخرف را از سرم بيرون مي کردم. طلايي! همچين چيزي اصلا وجود نداشت. حتما همه اش را از خودش درآورده بود. اين هم يکي ديگر از آن دروغ هاي شاخ دارش بود. همه ي اين ها را مي دانستم، اما از مخم بيرون نمي رفت که نمي رفت.
همه ي اين فکر ها به خاطر اين بود که من راستي راستي دلم مي خواست يکي از آن طلايي ها باشم. داشتن آن همه قدرت جادويي معرکه بود. خانم لنچستر هم اين را خوب مي دانست.