نفر ديگري كه در بهشت ملاقات مي كنيد

آن زن مي‌گفت که هر پايانييک آغاز نيز محسوب مي‌شود و اين‌که ما فقط اين موضوع را در لحظه‌ي اتفاق نمي‌دانيم. و دخترک در بقيه‌ي روزهاي زندگي‌اش آسوده‌خاطر مي‌شد، چراکه مي‌دانست ترس‌ها يا فقدان‌هايش هر چه باشند بهشت پاسخ به کل سؤال‌هاي کره‌ي زميني‌اش را در بر دارد و کارش را با پنج نفري شروع مي‌کند که منتظرش هستند، همان‌طور که منتظر همه‌مان هستند، آن هم زير چشمان خدا و در معني حقيقي آن ارزشمندترين کلمه. خانه. از آن لحظه، بهشت را به‌عنوان مکاني نظاره کردم که در آن‌جا با کساني روبه‌رو مي‌شويم که با آن‌ها روي کره‌ي زمين در ارتباط بوديم و در آن‌جا اين فرصت را به دست مي‌آوريم تا دوباره آن‌ها را ببينيم. اما اذعان مي‌کنم که اين فقط ديدگاه من است. بي‌شمار ديدگاه ديگر در کنار کلي تعريف مذهبي وجود دارند که بايد به همه‌شان احترام گذاشت. بنابراين، اين رمان و برداشتش از آن دنيا به منزله‌ي يک آرزو است، نه باوري متعصبانه؛ افراد محبوبي هم‌چون ادي آشتي و صلحي را پيدا مي‌کنند که روي کره‌ي زمين از آن دوري کردند و تشخيص مي‌دهند که چه‌قدر همه‌مان بر يک‌ديگر تأثير مي‌گذاريم، آن هم در هر روز از اين زندگي ارزشمند.