لباس عروس / بهترين نويسندگان ايران

خياط باشي، صبح سحر بيدار شد. دوباره دست به كار شد. چشم هايش بهتر مي ديد اما راز اين گرفتاري را نمي فهميد.
نخ بي دردسر توي سوراخ سوزن مي رفت. لباس عروس گشادتر و بلندتر شد.
خياط پير، كلافه و دستپاچه، تند و تند، مي بريد و مي دوخت و كنار مي گذاشت. مشتري ها هم يكي يكي مي آمدند. يكي با «خير ببيني» و ديگري با اخم و غرغر مزد پيرمرد را مي دادند و لباس شان را مي بردند.