آگوست

جمعي از ارتشيان در پي كودتاي نظامي 1930 كنترل برزيل را به دست گرفتند و ژوتوليو دورنيس وارگاس را به عنوان رئيس جمهور موقت برگزيدند. تغيير حكومت سبب سقوط اليگارشي و افزايش طبقه‌ي متوسط شهري شد. حكومت وارگاس شكل‌هاي مختلف اداره‌ي كشور را تجربه كرد. در طول 1934 - 1930 دولت‌هايي روي كار آمدند كه به رشد فزاينده‌ي صنعتي و پيشرفت گسترده‌ي جامعه كمك كردند؛ اما در طول اين مدت ژوتوليو دورنيس وارگاس همچنان رئيس جمهور موقت باقي ماند. كودتاگران ضمن الغاي قانون اساسي 1891، قوانين جديدي را جايگزين نمودند كه خالي از اشكال نبود و دست گروهي خودكامه را براي چپاول اموال كشور باز مي‌گذاشت. اين امر در 1932 به اعتراض پايتخت نشينانيانجاميد كه خواهان اجراي قانون اساسي پيشين بوده‌اند. در اين دوره نيز باز وارگاس، اما اين‌بار به گونه‌اي دموكراتيك، به رياست جمهوري رسيد. وي در اين برهه از زمان، يعني 1954 - 1950، زمام امور را به دست گرفت، هرچند در 1954 به زندگي خود خاتمه داد. از آن پس براي چند سال حكومتي مردمي روي كار آمد كه دست به اصلاحات اجتماعي گسترده‌اي زد، آنچه به يقين با منافع اليگارشي سنتي و سازمان سيا منافات داشت و سبب سقوط حكومت مردمي برزيل شد. سرانجام، در 1964، در پي كودتايي،‌يك ديكتاتوري ديگر جايگزين حكومت وقت شد، نظامي كه سركوب همه‌ي منتقدان، مخالفان و افزايش رعب و وحشت در سطح جامعه را سرلوحه‌ي كار خود قرار داد.