هوم بادي / كابل

از خلال تگ‌گويي گنگ و پر افت‌و‌‌خيز هوم‌بادي،زني در آستانه فروپاشي عصبي كه باور دارد ،(همه تماس‌ها جسماني تباه ميكنند) تاريخ كشوري مرور ميشود كه از بدو‌تاسيس گرفتار آشوب و بلا و تعصب بود ؛ افغانستان. صحبت از اين كشور ابزاري ميشودبراي طرح احتمال ناپديد شدن خود او؛ گريز از روابط عذاب‌آور خانوادگي‌اش؛ گريز از زباني كه همه او را بيان و همه منزوي‌اش ميكنند.مي‌بينيمش كه آشپزخانه خانه انگسي‌اش را ترك ميكند و به جهان افغانستان قدم ميگذارد.ردش را در خيابان‌هاي كابل گم ميكنيم و بعد، ميمانيم با همسر و دخترش كه چون ما، پي‌او به افغانستان آمده‌اند.پيداكردن اين رن غربي، گردشگري كه در افغانستان گم‌شده، ما را به مواجه با تمام باورهايي مي‌كشاند كه جامعه افغانستان را شكل ميدهد.