قانون 5: هرگز با كفش سخنگو راه نرو / آتيش پاره ي كلاس اولي

صبح روز بعد، توي كلاس، كوكو واكي – تاكي هاي صورتي اش را پوشيده بود.
حسن هم واكي – تاكي هاي آبي چراغ دارش را پوشيده بود.
بقيه هم همان كفش هاي معمولي و خسته كننده مان را داشتيم.
مايا گفت: «مامانش به شش فروشگاه مختلف زنگ زد، اما بدشانسي آورديم. همه ي كفش ها فروخته شده، گفتند هفته ي ديگر دوباره تماس بگيريد.»
كوكو گفت: «فكر كنم همه يك جفت از اين كفش ها مي خواهند.»
بند كفش راستش را بست، درحالي كه همه ي ما نگاه مي كرديم.
قبل از آن هيچ وقت به بستن بند كفش حسادت نكرده بودم.