پيرگو و پارتيزان ژليكو

از ترس چشم‌هايم را بستم، وقتي چشم‌هايم را باز کردم، چي مي‌ديدم؟! خواب بودم يا بيدار؟ نه، خواب نمي‌ديدم. روبه‌رويم کوچولوي زيبايي با پاهاي قشنگ، پوست زرد و خال‌مخالي ايستاده بود و به من زل زده بود. بيني کوچک نوک‌سياهش را بالا کشيد و سرش را با دلخوري چرخاند. چشمان درشت و خيس و ترس‌خورده‌اش خيره شده به چشم‌هاي من. بله، يک شوکاي کوچک درست مثل همان عکسي که توي کتاب ديده بودم. مدتي طولاني چشم‌در‌چشم مانديم و دنياي دوروبرمان را از ياد برده بوديم.