هوكوس پوكوس پنگوئن

خُف تهِ کاذب کلاه را باز کرد تا آشيل خودش را توي آن جا بدهد.گفت: «کمي تنگ است، بايد ببخشي.»پنگوئن گفت: «زياد هم بد نيست. راحتم.»خُف درِ فضاي کاذب را بست و آشيل توي کلاه قايم شد. بعد خُف کلاه را گذاشت روي سرش و گفت: «من اول با چندجور شعبده‌بازي سرِ مردم را گرم مي‌کنم تا نوبت تو برسد.»از تهِ کلاه صدايي گفت: «باشد. قبول است.»خُف گفت: «اول از همه، کسي را از وسط جمعيت صدا مي‌کنم تا روي صحنه بيايد. بعد مي‌گذارم توي کلاه را ببيند و مطمئن بشود که کلاه خالي است.» عجيب بود که خُف با کلاهش حرف مي‌زد، ولي...