گوشه نشين

سي و پنج سالگي وقت كنار كشيدن از زندگي است. حداقل اين نظر شخصيت اول تنها رماني است كه اوژن يونسكو نوشته. ارثيه‌ي ناگهاني اين امکان را به قهرمان رمان مي‌دهد که شغل بي اهميت و کسل‌کننده‌اش در اداره‌اي گمنام را ول کند. او ديگر کاري ندارد جز اين که سعي کند از زندگي لذت ببرد ... آنچه ما درز بان ساده و شيء‌گراي اين اثر مي‌يابيم، قابليتي نمايشي و حتي تراژيک است به قدرت نمايشنامه‌هاي اوژن يونسکو.