هزار پيشه

از متن كتاب:
يکهو اتاق پر از نور شد و صداي تلق تلق و غرش آمد.
خط ريل قطار درست هم‌سطح پنجره‌ي اتاقم بود. مترو هم آنجا ايستاده بود. رديف چهره‌هاي نيويورکي برگشته بودند و نگاهم مي‌کردند. قطار چند لحظه ايستاد و دوباره به راه افتاد. همه‌جا تاريک بود. دوباره اتاق پر از نور شد. به چهره‌ها نگاه کردم، اين تصوير مثل وهمي از جهنم دوباره و دوباره تکرار شد. هر قطارِ پر از مسافري که مي‌رسيد، چهره‌هاي داخلش زشت‌تر، ديوانه‌تر و بي‌رحم‌تر از قبلي بود…