توله خرس هاي قاضي / حكايت هاي بهلول 1

وهب بن عمر، مشهور به بهلول، از دانشمندان زمان خود بوده است. كلمه ي بهلول در عربي به معني مرد خندان يا كسي كه خوبي هاي زيادي دارد. بهلول در شهر كوفه متولد شد. او از دوستداران اهل بيت بود و مخصوصا به امام جعفر ارادت داشت و شاگرد امام بود.
بهلول در زمان حكومت هارون الرشيد،‌يكي از خليفه هاي عباسي، زندگي مي كرد. هارون الرشيد به شدت از امام مي ترسيد. بنابراين، نقشه اي كشيد تا امام را به شهادت برساند.
او از عالمان بغداد كه بهلول هم يكي از آن ها بود، خواست تا بگويند كه امام قصد دارد بر ضد حكومت او قيام كند و بنابراين، به شهادت رساندن او واجب است. اما بهلول اين كار را نكرد و از امام كمك خواست. امام هم به او پيشنهاد كرد كه خود را به ديوانگي بزند تا هارون كاري با او نداشته باشد.
حكايت ها و گفته ها و شعرهاي بهلول، پر از پندهاي اخلاقي و ديني و اجتماعي است. حاضرجوابي هاي او بسيار ظريف و حيرت انگيز است. بهلول در سال 190 هجري قمري در شهر بغداد از دنيا رفت.