دور از خانه

اما از هلي خانم برايتان بگويم: مثل اين بود که هيچ کاري توي دنيا نداشت جز اذيت کردن آدم ها و جانورها، اذيت کردن مادر و پدر و کبوتر و گنجشک و قمري، اذيت کردن خواهر و برادر. وقتي از مدرسه مي آمد، صداي مادرش به آسمان مي رفت: هلي با کفش گلي نيا تو اتاق، هلي نرو نزديک چراغ! هلي به سيم برق دست نزن، با اطو بازي نکن! هلي سربه سر هرمز نگذار، دفتر منوچ را برندار! هلي لوس نشو! هلي اما، هيچ حرفي را گوش نمي کرد.