شاه نامه ها

سيروس شميسا در مقدمه کتاب مي‌گويد: تأليف اين کتاب براي من اداي ديني به فرودسي بزرگ بود که بخشي از عمرم را که در تنهايي و يأس مي‌گذشت با دنياي شاد و پرغرور او گذراندم. من ديگر چندان اميدي به مردم عادي ندارم و اميدم فقط اين است که حداقل دانشجويان ادبيات، دنياي شاهنامه را بشناسند. دنيايي را که در آن هنوز گودرز و طوس و رستم و رهام و سياوش و کيخسرو و بهرام گور و بهرام چوبينه و خسرو پرويز زنده‌اند و دارند در شکوه خود زندگي مي‌کنند. اما اگر دريابند که ما حضور آنان را احساس نمي‌کنيم،‌ آنان را فراموش کرده‌ايم و ديگر نمي‌بينيم، چه اتفاقي خواهد افتاد؟
نه هرگز! بايد سياوش را براي هميشه به ياد داشت و گذاشت که به خواب‌هاي ما هم بيايد و نويد پيروزي دهد.