بي اشتهايي عصبي

از متن كتاب:
دکتر مي‌توانست او را در ملافه‌اي پيچيده و به خانه‌اش ببرد و تمام وقتش را با او بگذراند، تمام توان و انرژيش را، و به او بگويد چقدر از ديدن خنده‌اش شاد مي‌شود، مي‌توانست او را در کنار خود نگاه دارد، چهره او را در دست‌هايش بگيرد، و برايش قصه بگويد تا به خواب برود. دکتر مي‌توانست به او بگويد چقدر دوستش دارد، و چقدر او هم به لور نياز دارد. از فتح و ظفرش بگويد.