مردي كه خودش را پيدا كرد (گروه 1+5) 2

جلوي چشمان آقاهه عينهو خيار سالادي ولو شد روي زمين و بلند نشد. رنگ صورت سپهر بدجوري پريد. به اطراف نگاه کرد. مي‌خواست بداند کس ديگري هم شاهد صحنه جنايت بوده يا نه. عباس و اشکان و فراز از مخفيگاهشان بيرون آمدند. فراز که درازترين بچه گروه بود، دهانش را باز کزد و همان‌طور که همه را آب پاشي مي‌کرد، گفت: «اي ول! کي زدش؟ مرده يا زخمي شده؟»
سوال عجيبي بود! مرده يا زخمي شده؟ عباس زل زد به پارسا و گفت «تو زدي‌اش؟» و چشمک زد.
پارسا که مثل گوشي موبايل بي‌صدا شده بود، به سپهر اشاره کرد. «اين ... اين ...»
عباس گفت: «با چي زدي که درجا تمام کرد؟» و دوباره چشمک زد، اما انگار کسي چشم و چار او را نمي‌ديد. فراز گفت: «اگر مرده باشد؟»
موج صدايش ترس نداشت، ولي جوري حرف مي‌زد که موهاي سر و کله‌شان سيخ مي‌شد. حتي پارسا که فرمانده بود.»