مهمان هاي ناخوانده

در يک ده کوچک،پيرزني زندگي ميکرد. اين پيرزن،يک حياط داشت قد يک غربيل که يک درخت داشت قد يک چوب کبريت،پيرزن خوش قلب و مهربان بود،بچه ها خيلي دوستش داشتند. يک روز غروب،وقتي آفتاب از روي ده پريد و خانه ها تاريک شد، پيرزن چراغ را روشن کرد و گذاشت روي تاقچه چادرش را انداخت سرش،رفت دم در خانه که هوايي بخورد،آشنايي ببيند،دلش باز بشود...