درآمدي بر فهم هرمنوتيك

در درآمدي بر فهم هرمنوتيک، نويسنده از طريق بررسي نظام‌مند افکار حاميان هرمنوتيک فلسفي درآمدي بر هرمنوتيک مدرن به دست مي‌دهد. فصل يکم به بررسي افکار عالم الهيات پروتستان، فريدريش شلايرماخر، مي‌پردازد که بنا بر استدلال او سوءفهم اجتناب‌ناپذير است و اگر قرار است به‌درستي بفهميم، همواره بايد تفسير را به کار بنديم. فصل دوم به بحث درباره افکار ديلتاي مي‌پردازد که مدعي است فهم در علوم انساني اصولاً متفاوت از تبيين در علوم طبيعي است و براي قضاوت بر سر اين‌که ديگران به وسيله زبان، ژست‌ها، حالت‌هاي چهره و عمل چه منظور و احساساتي را مي‌رسانند، روش‌شناسي خود را ارائه مي‌کند.
فصل سوم به ارائه افکار هايدگر مي‌پردازد که با تغيير کانون توجه از تفسير متون به تفسيري وجودي از انسان اين مفهوم را به شکلي کاملاً متفاوت به کار مي‌برد. در فصل چهارم انديشه‌هاي اخير گادامر بررسي مي‌شود که ساختارهاي تجربه هرمنوتيکي را بررسي مي‌کند و برتري علوم طبيعي را به عنوان مدل‌هايي براي حقيقت به پرسش مي‌گيرد. فصل‌هاي پاياني نيز به برخي از نقدهاي واردشده به هرمنوتيک، از جمله آثار هابرماس، هرش، ريکور و دريدا و توجه به چشم‌اندازهاي آينده هرمنوتيک اشاره مي‌کند.