شهر دروغ گويان / سه گانه ي نگهبانان 2

شش ماه اخير به مردم جوئل خيلي سخت گذشته بود. در عرض شش ماه، زندگي شان زير و زبر شده بود؛ کفيلان مقدس محاکمه و از شهر تبعيد شده بودند؛ بساط خانه ي توبه پرچيده شده بود.
زنجيرهاي حفاظتي نقره فام که به دست بچه ها مي انداختند تا ايمن بمانند، ممنوع شده بود و زنجيرهاي برنجين تنبيه به کل ناپديد شده بودند؛ طوري که انگار هرگز وجود نداشتند.
بسياري از والدين، اوايل کار که با آزادي هاي جديد خو نکرده بودند، پسرها و دخترهايشان را با تکه طنابي به خود مي بستند يا هروقت که بچه ها از خانه بيرون مي رفتند، يواشکي پشت سرشان راه مي افتادند و به طور نامحسوس تعقيبشان مي کردند.
اما به تدريج آن ها نيز جرئت پيدا کردند و طناب ها ناپديد شدند. بعضي خانواده ها حيوانات خانگي براي خود آوردند. پرنده ها هم به شهر برگشتند. حامي براي اولين بار در طول عمرش صداي قهقهه ي شاد کودکان را حين بازي در خيابان ها شنيد.
ولي درست همين سه هفته پيش بود که…