جزء از كل #

مادرم هم درست مثل پدرم بين جنون و غم در نوسان بود. چند شب بعد از اين‌که تري را بردند، داشتم مي‌رفتم بخوابم که بلند گفتم «شايد ديگه دندونام رو مسواک نزنم. چرا بايد بزنم؟ گور باباي دندون. حالم از دندونام به‌هم مي‌خوره. حالم از دندوناي بقيه به‌هم مي‌خوره. دندونا يه بارِ اضافي‌ان و ديگه حوصله ندارم هر شب عين جواهرات سلطنتي برق‌شون بندازم.» وقتي مسواکم را با نفرت پرت کردم بيرونِ دستشويي سايه‌اي شکيل ديدم. به سايه گفتم «کيه؟» مادرم آمد تو و پشتم ايستاد. همديگر را از آينه نگاه کرديم.