رنگ هاي رفته ي دنيا و گزيده اي از پرنده پنهان

من مُرده‌ام
و اين را فقط
من مي‌دانم وُ تو
که چاي را تنها در استکان خودت مي‌ريزي
خسته‌تر از آنم که بنشينم
به خيابان مي‌روم
با دوستانم دست مي‌دهم
انگار هيچ اتفاقي نيفتاده است
ــ گيرم کليد را در قفل در بچرخاني
دلت باز خواهد شد!