از خنده مردن

از خنده مردن داراي 24 شعر است. شعرهاي مجموعه به لحاظ زباني لحني عاميانه‌تر دارند و با دوري از وضعيت‌هاي سخت‌نويسي که هم در شعر کلاسيک ما و هم در دهه‌هاي آغازين شعر نو رواج داشته است، سروده شده‌اند. پورمسلمي در شعر خاکستري اين‌طور مي‌نويسد: «بر جالباسي سه پيراهن است، يکي را بر‌مي‌دارم، پيراهن خاکستري هر روز را، مي‌مانند خيره به هم، تا مهماني، تا عزا، دو پيراهن، بر جا، بر جالباسي»
او در شعرهايش محتواهاي روزمره را شکار مي‌کند؛ دنبال واکاوي يا ساخت قلعه‌هايِ نوشتاري به‌ظاهر قوي و دور از گزند با سبک‌هاي قديمي نيست. مثلاً در شعر تنيدگي مي‌نويسد: «گاهي چنان تنيده‌اي به فضا، که تمام حواسم با توست، به عادت هر روز، آغوش آسانسور به رويم باز، جز من کسي نيست از قرار معلوم، اما، بوي عطر زنانه‌اي چنان پيچيده در اتاقک، که محو هوا مي‌شوم تا دو طبقه بالاتر، حالا پياده‌ام»