دزدم و بچه مي برم

اين داستان در مورد قطاري است که در يک نيمه شب سرد زمستاني از ميان کوههاي بلند و پر پيچ و خم، هو هو کنان مي رفت و ابرهاي سفيدي از ميان دودکشش بيرون مي آمد؛ از پشت شيشه هاي بخار گرفته ي قطار صداي آواز شنيده مي شد و مسافران يک صدا براي قطار سرود زيبايي سر داده بودند. قطار همين طور که حرکت مي کرد به تونل تاريکي رسيد و قبل از وارد شدن به آن چراغ هاي سفيدش را روشن کرد، ناگهان در وسط تونل در قسمتي که از همه جا تاريک تر به نظر مي رسيد يک آقاي بد ترکيب و کج کوله اي را ديد. مرد با نقاب سياهي که به صورتش زده بود و يک هفت تير، جلوي قطار پريد و گفت ايست! بي حرکت! قطار مجبور شد ترمز کند و با سوت بلندي توقف کرد. آقاي کج و کوله پريد بالا و هفت تير کشيد و گفت من بچه دزدم! مي خوام بچه بدزدم! بگيد بچه کجاست! و …