خويشاوندي هاي اختياري

ادوارد از ايوان پايين رفت و در همين حال، گلخانه‌ها و باغچه‌ها را برانداز کرد تا به آب رسيد و سپس از روي باريکه‌راه چوبي به محوطه‌اي رسيد که از آن‌جا راه به سوي تأسيسات نو به دو بخش تقسيم مي‌شد. راه سمت راست را که از گورستان مي‌گذشت و مستقيم به بدنه ي صخره منتهي مي‌شد، رها کرد تا راه ديگر را طي کند، راه سمت چپ، که به‌آرامي از بيشه‌زار دلگشايي مي‌گذشت. در تقاطع آن دو راه، چند لحظه روي نيمکت خوش‌منظره‌اي نشست، بعد از درنگي کوتاه، به باريکه‌راه اصلي رسيد و با بالا رفتن از پله‌ها و پاره‌سنگ‌هاي پست و بلند از مسيري تنگ بالاخره خود را به کلبه ي خزه‌اي رساند.