الماس ها ابدي اند

باند شليك نكرد. فقط چهار گلوله داشت و مي‌دانست كي بايد خرجشان كند. آن‌وقت بيست متر آن‌طرف‌تر لوكوموتيو با سرعت و غرش كنان وارد پيچ شد. با تكاني شديد كج شد و الوارها را از بالاي مخزن به طرف باند پرتاب كرد. با جيغ كشيده و خش‌داري، حفاظ‌هاي روي چرخ‌هاي دو متري خم و خرد شد؛ تصوير سريعي از دود و آتش بود با صداي تلق‌تلوقي ماشيني.
نگاهي به درون كابين و هيكل سياه و نقره‌اي اسپنگ انداخت كه با يك دست كناره كابين را چسبيده بود و با دست ديگر، دستك بلند و آهني اهرم ساسات را مي‌كشيد.
تفنگ باند چهار كلمه‌اش را فرياد زد. تصويري روشن بود از چهره‌اي سفيد كه به سوي آسمان بلند شد و بعد لوكوموتيو سياه و طلايي رد شد و با سرعت به سمت ديوار تاريك كوهستان اسپكتر تاخت. پرتوي چراغ گاوگيرش تاريكي پيش رويش را درو مي كرد و زنگ خطر خودكارش غمگينانه ونگ مي زد. دينگ‌دانگ. دينگ‌دانگ. دينگ‌دانگ.