مردان رقصان و پنج داستان ديگر

از متن كتاب:
هولمز بليطي از جيب کوچک او درآورد و گفت: ــ بليطِ رفت و برگشت از مبدأ مکلتون در شمال انگلستان. مطمئناً خيلي زود راه افتاده که هنوز دوازده نشده به اينجا رسيده. پلک‌هاي چروکيده مُراجع شروع به تکان خوردن کرد و بلافاصله چشمان خاکستري گودرفته‌اش را به ما دوخت. لحظه‌اي بعد با حالتي نامتعادل روي پايش ايستاد و چهره‌اش از خجالت قرمز شد. ــ آقاي هولمز، ضعف مرا ببخشيد. من کمي خسته و کوفته شده‌ام. ممنون مي‌شوم اگر يک ليوان شير و يک بيسکويت به من بدهيد چون با خوردن آن بهتر خواهم شد. آقاي هولمز من شخصاً به اينجا آمده‌ام تا اطمينان حاصل کنم که شما حتماً با من خواهيد آمد. مي‌ترسيدم تلگرام به تنهايي نتواند شما را قانع کند که مورد پيش آمده کاملاً اضطراري است. ــ وقتي کاملاً سرحال آمديد… ــ من حالا ديگر کاملاً سرحالم. تصور نمي‌کردم که تا اين حد بي‌حال وبي‌رمق بشوم. آقاي هولمز، اميدوارم که با قطار بعدي با من به مکلتون بياييد…