در هزار توي نيچه

آيا نيچه فيلسوف است؟ آيا اثر اصلي او، «چنين گفت زرتشت» اثري فلسفي است؟ با اين که راوي آن صرفاً يک استدلال به دست مي‌دهد و همين يک استدلال هم نامعتبر است. نيچه طبق چه معيارهايي يک فيلسوف قلمداد مي‌شود؟ و اگر اين معيارها سنجيده نباشند چه اتفاقي رخ مي‌دهد. اما نيچه خود را فيلسوفي مي‌داند که هم از عشق مي‌نويسد هم از حکمت. در عين حال، چنين مي‌نمايد که اغلب آثارش نه در خدمت عشق، بلکه در خدمت نفرتند.
نويسنده اين کتاب «الن وايت» نوشته‌هاي نيچه را نوعي هزارتو مي‌داند که هيچ راه يگانه‌اي در آن وجود ندارد و اين عنوان را از آن جهت انتخاب مي كند که بتواند خوانندگان و مخاطبان را در اين مسير تو در تو به دنبال خود بکشاند.
کتاب در هزارتوي نيچه در سه بخش و نه فصل به يکي از مضامين عمده فلسفه نيچه مي‌پردازد: بازگشت جاودان.
نويسنده در اثر فوق پيوندي هم با ادبيات برقرار کرده و از ميلان کوندرا و ايتاليوکالوينو نقل قول‌هايي آموزنده آورده است.
«مسعود حسيني» مترجم اين کتاب در کارنامه خود ترجمه کتاب‌هاي «هگل» نوشته فردريک بيزر، «لايب نيتس» نوشته نيکولاس جالي و «نظريه سوبژکتيويته در فلسفه فيخته» نوشته فردريک نويهاوزر را دارد.