داستان زندگي يك زن (تاريخ)

داستان زندگي يك زن «تاريخ» رماني مفرح است، دست و دلباز و، چرا نه؟،‌ «سرگرم كننده» و سرشار از طنز بديع (طنز سيستماتيك كه كمتر در ديگر آثار مورانته ديده مي شود) كه با نخ نازك و قطور، بر گذشته از رشته ي به هم پيوسته ي كوچه و خيابان ها، به هم دوخته است و درست مانند رمان هاي اعصار كهن، دائم در حال برگرفتن و وانهادن سرنخ اصلي و افزودن شاخ و برگ هاي فرعي به داستان است؛ چرا كه با جزئيات غافلگيركننده و اعجاب آورش با منظومه هاي حماسي كمدي و تراژدي كمدي ميانه ي خوبي دارد. و شگفتا رماني مالامال از سرگذشت هاي جورواجور كه همه يكايك و تمام و كمال، مانند چندين جريان هرز، سرانجام در چاله ي مشتركي مي ريزند، بر ساختار راپسوديك وار اپيزودهاي فرعي، به سبك سرنوشت هاي متقاطع منظومه هاي حماسي - جوانمردي، استوار است. البته تاريخ از اين سنت والا - بي آنكه خواسته باشم پاي خويشاوند نزديك آن دون كيشوت را به ميان بكشم كه مورانته به ذائقه ي داستانسرايي آن دلبستگي ها دارد - فقط ساختار داستان در داستان را برنمي گزيند. تاثير ريز و درشتنمايي حوادث مرتب در رفت و بازگشت، در چشم انداز صحنه اي بس فراخ و درندشت پيوسته در حال قطع و وصل، خود مقوله اي قابل تأمل است...